HER ŞEYİN BİR ZAMANI VAR.

Sonucu başarısız da olsa bir işe tutkuyla ve azimle bağlanmayı bile bir şans sayıyorum artık.Çünkü insanlar hayattan tat almıyor,her şeyde bir mantık arayışına giriyor.Yeni hedefler koyup sınırlarını zorlayan insanlar pek kalmadı artık.Anı karambole yaşayıp,yarınını düşünmeden bugünü için mutlu olan insan sayısı ise çok az.Bir işe bütün sınırlarını aşarak,bütün benliğiyle bağlanmak ise büyük mesele...
Bu iyi bir şey diyorum işte.Boş verin aşsın sınırları...Bunda ne var ki.Kapının ve biraz daha gölgenin dışına çıkıp yanmanın ne mahsuru var ki?
Sıkı sıkıya tutunduğum dallar,benim hayallerim.Uğruna uykumdan feragat ettiğim ve beynimin en ücra köşelerinde kendi düşüncelerimle savaştığım şey 'bunun için daha ne yapabilirim?' oluyor.Elimden geleni ardıma koymadan,kendim için yaptığım savaşta başarılı olmadığımda kaybetmiş de sayılmıyorum.Tutkumu,arzumu ve emeğimi kattığım her şey bir gün bana dönecek.Sonucun başarısız olması, hayatın: 'şu an zamanı değil,hala vakti gelemedi' deme şekli sadece.

İşte böyle...Herkesin ve her şeyin bir zamanı var...Kimi 20 yaşında araba ev ve istediği hayatı elde ediyor.Kimisi 70 yaşında 'hangi dili öğrenebilirim?' sorusuyla cebelleşiyor.Kimisi 40 yaşında aşık olup,hayatının kadını ya da erkeğini buluyor.Ama kimse şunu dememeli : '20 yaşımda işim olsun,25 imde hayatımın aşkını buluyum,30 um da dünya güzeli bir çocuğa sahip oluyum...'
Ne kaldı geriye? Uğruna savaşacağın,kendini aşıp emeğinle elde edeceğin,ve bütün zorlukları aştığında elde ettiğin zaferin tadını alacağın,ne kaldı?

23 yaşındayım ve istediğim şeyler için her şeyi yaptım.Elbette eksikliklerim ve yanlış hamlelerim vardı.Kendimi suçlayamam,makine değilim işte...İnsanın ben.Hayaller kurdum,amacımı süsledim.Sonuç olarak kaybettim.Hayatımın en büyük dersini aldım.En büyük acılarından birini yaşadım.Yıkıldım.
Hayatım alt üst oldu.
Ve bir akşam,hayatımı değiştiren bir cümleyle karşılaştım.
Şems-i Tebrizli'nin bir sözü...

'Hayatın alt üst olur diye üzülme...Nerden bileceksin,hayatın,altının üstünden daha güzel olmayacağını...'
.
.
.
Bu cümle neler barındırıyor içinde böyle?Bu cümleyi bu kadar güzel yapan,hem hayrı hem de çamurlu yolları çiçeklendirmeyi anlatması galiba.Bir yazımda,yolum çamurlu olursa çiçeklendireceğim yazmıştım.Belki de bu sözümden sınandım.
Sorun yok,ayağa kalktım.Şu an hayatın altındayım,çokta kötü değil burası.Ben güzelsem ve ben güzel bakıyorsam ve ben hala gülümseyebiliyorsam,alt üst farkedermi? Burada şükrüm benimle...Ama üst tarafı da merak ediyorum ve bir gün oraya da gideceğim ve bunun için her şeyi yapacağım.Burada da azmim benimle...

Ve ben şu an alt üst olmuş hayatımın,altının üstünden daha iyi olma ihtimaline tutunuyorum.Asla vazgeçmeyeceğim hayallerime yenisini katıyorum.Çünkü her acımın püf noktasında,aslında ben hala yaşıyorum.Umut etmem için binlerce sebep varken,acımın beni alt etmesini istemiyorum.Bu benim hayatım.Acısıda tatlısıda benim.Ve ben iyiki böyleyim.

Allah herkese taşıyabileceği yük verirmiş.Bu sefer ağır olur Rabbim dedim.Beni sınama dedim.Ama şu an bakıyorum da babalar gibi de taşıyorum.Altından aslanlar gibi kalkıyorum.

Her şeyin bir zamanı var dostlar.Ve herkesin de...Zamanım daha gelmemiş belli ki.Ama gelecek zaman,en güzel zaman.Elde edeceğim haz,dünyanın en tatlı ve zevkli şeyi olacak.Ulaştığımda nankörlük etmeyeceğim.Ama bunu ben yaptım diyeceğim.Sabrım,istikrarım ve tırnaklarımla kazıdım diyeceğim.Hiç bir çiçek zamanından önce açmaz.Ben de,siz de zamanımızı bekleyeceğiz.

Başarımızın tadının enfes olması için,mücadelemizin efsane olması şart. :)