Aziz John Chrysostom’un İzinde

Aziz John Chrysostom’un güzel bir sözüne denk geldim geçen bir kitapta. “Zengin kişi merhametli olamaz. Eğer gerçekten merhametli olsa, servetini kısa zamanda yitirirdi. Dilencilere para vermeden önce başkalarını soymaktan vazgeçin.” Aziz John’un bu sözüne katılmamak pek mümkün değil. Kapitalist sistemde çalışarak değil, para ile para kazanılır. Eğer hedef zengin olmaksa. Yani bir nevi para parayı çeker. Stabil bir ücret karşılığı çalışarak ekonomik açıdan daha üst konumlara gelmek zordur. Bu yüzden parayı katlamak gerekir ve bu da sizi bir süre sonra sizi başkalarını ezmenizi gerektiren bir noktaya getirir. İşte o noktada kişi Aziz John’un dediği gibi merhametli davranamaz. Çünkü davranırsa o noktaya gelene kadar yaptığı tüm yatırımlar, fedakarlıklar boşa gider. Dolayısı ile merhametsiz olup zenginliğini korumayı seçer. Bir noktada bunun adı çıkar çatışması olarak konulabilir. Doğa kuralları gereği insanlarda tıpkı diğer canlılar gibi güç tutkusuna sahipler. Güçlü olanı izleyip güçlü olmak için çaba sarf ediyoruz. Hayatın her alanında bu böyle. Bu güç kimi zaman para olarak gösteriyor kendisini kimi zaman fiziksel kuvvet olarak. Ama sonuç hep aynı. İnsanlar güçlü olanın yanında olmak ister ve güçlü olabilmek için yeri geldiğinde merhametsiz de olabilmeli. Aziz John Chrysostom buna haklı olarak tepki gösterse de ne yazık ki kapitalizm ile birlikte bu düşünce tarzı tahmin ettiğimizden daha fazla toplum yapısına sızmış durumda. Bu durumda ne yapmamız lazım peki? Oyunu kurallarına göre mi oynamalıyız yoksa bireysel olarak pek bir etki yaratamasak dahi itiraz mı etmeliyiz?