Şiirdeki çocuk gibi korkmak, ağlamak, kaçıp gitmek ile kalmak arasındaki ince çizgideydik belki de diğer çocuklarla birlikte. Zaman geçtikçe birbirine alışılıyor sanki çok eskiden tanışmış gibi.
Benim çocuk birinci sınıfın ilk bir ayında bu ince çizginin hep korkmak, ağlamak, kaçıp gitmek tarafındaydı ama zaman geçtikçe alıştı tabi.
Beni de çocukluğuma götürdünüz.
Keşke dünyadaki bütün çocukların kafasını kurcalayan sorular bunlar kadar masum ve zararsız olsa.
Ellerinize sağlık, yine harika bir inceleme yazısı olmuş.
benzer şeyler her sene bir yerlerde yaşanıyor ve yaşanmaya da devam edecek gibi görünüyor:)
yalnız olmamak güzel :)
teşekkür ederim bu güzel sözleriniz ve içten yorumunuz için ☘