Hayal Edin

Her şey hayal etmekle başlar. Bu yüzden kapatın gözlerinizi ve yalnızca hayal edin. Yaşadığınız coğrafyada kış olması gerektiği gibi başlamamışsa da, salınmıyorsa da kentinizin sokaklarında, siz yine de hayal edin.
Kapatın gözlerinizi.
vakit gece;
hani ilkokuldayken her çocuğun her resminde bahçesi bahar olsa da mutlaka bacasından duman çıkan o küçücük sevimli kulübe var ya, aslında hayatın ta kendisi. Çoğumuzun yabancısı olmadığı bir mekan. Dışarı ayaz mı ayaz, odanın bir köşesinde kuzine bir soba.
Mis gibi kokular geldiğine göre, içinde mutlaka ekmek pişiyor olmalı. Üzerinde koca koca kestaneler, çizilmişinden hem de. Bir köşesinde çaydanlık kaynıyor fokur fokur. Hani şu dışı mavi olanlardan. Öyle bir çay kokusu sarmış ki odayı, içmeyenin içesi gelir hani. Dışarıda donmuş çamaşırlardan akan sular cıs cıs damlamasa iyiydi ama, sabaha kuruması gereken çamaşırlar var. Hem soba dediğin, aynı anda birkaç işi birlikte yapabilmeli değil mi? Kestaneler patlamaya başladı bile. Köşede bir koyun postunun üzerinde mır mır uyuyan kedi, gözlerini yarı açarak, noluyor gibilerinden etrafa bakıp tekrar uykuya daldı. Hay Allah! elektriklerin gitmesinin sırası mıydı şimdi? Neyse ki gaz lambası var. Hem gökyüzündeki ay ne işe yarar ki. Aç perdeleri, ay ışığı vursun odaya. Pencere dedik de;
perdeden bahsetmesek olmaz. Şimdiki rustik perdeler yeni icat edilmiş değil, bilin diye söylüyorum. Pencerenin hemen üzerinde kanaviçe işli, patiskadan dış perde, içinde el emeği göz nuru dantel tüller, ne hoş ne zarif. Eskiler şimdi moda olduğuna göre, eski insanlar ne kadar da zevk sahibiymişler meğer. Perdeyi kaldırır kaldırmaz muazzam bir beyazlık karşılar sizi. Yılın ilk karı henüz teşrif etmiş yeryüzüne. Ne de çabuk tutmuş çatıların üstü, ağaçlar. Hemde uslu uslu değil deli deli yağıyor. Rüzgârın ıslık çalmasından belliydi zaten. Kar ve fırtına, muazzam bir manzara. Oldum olası mest olurum bu iki doğa olayının birlikteliğine. Çam ağaçlarının bir dantel gibi beyazlara bürünmesine.
O beyazlıklar üzerinde, hiç sığırcık kuşlarını gördünüz mü? Kar yağdı mı, çocuklar bahçeye leğenlerle tuzak kurar, onları avlarlar, bir avuç buğday tanesine kanar, av olurlardı.
İtiraf ediyorum bu hayalden ben de hoşlanmadım. Ama bu sahneye kaç defa şahit oldum.
Neyse ki;
Şu an seyrettiğim ağaçlarda serçeler arz-ı endâm ediyor. Tıpkı baharda olduğu gibi.
Bir avuç buğdayı, ekmek kırıntılarını hak ettiler sanırım. Evet, her şey hayal etmekle başlar dedik. Kapatın gözlerinizi ve serçelerin cıvıltılarını duymaya çalışın. Hayal edin ki, gönlünüz aşiyân olsun...